به نقل از «آفتاب»

واکنش امید حاجیلی به کپی‌برداری «صداتو» از خارجی‌ها

تاریخ انتشار: ۱۱ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۱۰۲۴۴

آفتاب‌‌نیوز :

این خواننده درباره «صداتو» معتقد است: صداتو به عنوان یک شوی موسیقی، سرگرم‌کننده و جذاب است؛ چرا که سبک‌های گوناگون موسیقی را به مردم عرضه می‌کند و به همین دلیل برای مخاطب جالب است و امیدوارم این سبک برنامه‌ها بیشتر تولید شود.  

هرچقدر برنامه‌های موسیقایی بیشتری ساخته شود، بهتر است

وی در ادامه به ضرورت ورود پلتفرم‌ها به تولید برنامه‌های موسیقایی اشاره می‌کند و در این زمینه می‌گوید: اینکه پلتفرم‌ها در کنار تولید فیلم و سریال به برنامه‌سازی در حوزه‌های مختلف توجه کنند، اتفاق ارزشمندی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مثلا تولید برنامه‌های ورزشی یا موسیقی و یا حتی برنامه‌های کودک، با کیفیتی که در تولیدات نمایش خانگی وجود دارد، می‌تواند به توجه بیشتر مردم به این حوزه‌ها و علاقمندی آنان به این ژانرها منجر شود. در واقع با توجه به اینکه عمده تفریحات مردم در موضوع موسیقی به کنسرت ختم می‌شود و مخاطبان کنسرت، بخش کمی از کل جامعه را در برمی‌گیرد، تولید شوهای موزیکال، با توجه به اتمسفر شادی که به جامعه تزریق می‌کند، تاثیر خوبی در روحیه جمعی جامعه نیز دارد. بنابراین هرچقدر که برنامه‌های موسیقایی بیشتری ساخته شود، بهتر است.

حاجیلی کپی‌برداری از برنامه‌های خارجی را اتفاق مثبتی می‌داند و در این زمینه می‌گوید: تولید برنامه‌های سرگرم کننده به طور کلی اتفاق خوب و مثبتی است. حتی اگر از برنامه‌های خارجی کپی کنیم و مشابه ایرانی آن‌ها را بسازیم هم خوب است؛ به این دلیل که بالاخره سناریو و شکل ساخت آن برنامه‌ها جالب توجه و جذاب بوده که توانسته مخاطبان زیادی را با خود همراه کند. البته باید دقت کرد که این اقتباس، باید به بهترین کیفیت ممکن تولید شود که نظر مخاطب را جلب کند و جذاب به نظر بیاید و در قیاس با نسخه خارجی، خودی نشان بدهد.

او یادآوری می‌کند که حضور کمرنگ بانوان در برنامه‌های موسیقی احساس می‌شود که این موضوع ناگزیر است و هم خوب نیست و در عین حال می‌گوید: امیدوارم با رفع موانع، شاهد حضور خوب و موثر بانوان هنرمند در این عرصه هم باشیم.  

او درباره اینکه تا چه میزان آثار شبکه نمایش خانگی را دنبال می‌کند، نیز می گوید: در دوران کرونا مخاطب نمایش خانگی شدم و آخرین سریالی که تماشا کرده‌ام «پوست شیر» بوده است. در دو سری از بازی‌ «شب‌های مافیا» با فیلیمو همکاری کرده‌ام و برنامه «بند بازی»، را هم در فیلم نت داشته‌ام. کلا با پلتفرم‌ها رابطه خوبی دارم چون محتوای سرگرم کننده را برای مردم قابل دسترس کرده‌اند و تنوع زیادی دارند.  

وی در پایان به علاقمندی‌اش به تجربه بازیگری اشاره کرد و توضیح داد: برایم جذاب است که بازیگری را تجربه کنم اما باید نقش و اثری باشد که بدانم می‌توانم از پس آن بربیایم و تجربه خوبی به کارنامه کاری‌ام اضافه کند. البته چند سال قبل، زمانی که هنوز پلتفرم‌ها شکل نگرفته بودند، در یک سریال به نام «پیکسل» به کارگردانی آقای لطیفی و نویسندگی آقای عنقا بازی کردم. در این کار هر کسی اسم و کاراکتر خودش را داشت و من نقش خودم را بازی می‌کردم اما متاسفانه هیچ وقت مجوز نگرفت و پخش نشد. تجربه ناموفقی بود که خیلی برای آن وقت و انرژی گذاشتیم و همچنان نمی‌دانیم چرا به این کار، مجوز ندادند.

منبع: خبرآنلاین

منبع: آفتاب

کلیدواژه: خواننده امید حاجیلی برنامه ها پلتفرم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۱۰۲۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کاش تلویزیون، این مدلی نبود

امروز روز مهمی برای فوتبال ایران در عرصه باشگاهی است؛ با توجه به اهمیت دیدار‌هایی که قرار است برگزار شود، ممکن است سرنوشت قهرمان این دوره از بازی‌های لیگ برتر مشخص شود. دست بر قضا دو بازی بسیار مهم هم قرار است برگزار شود که هر دو تأثیرگذار و تعیین‌کننده خواهند بود. یکی در تبریز که استقلال صدرنشین با تراکتور مچ‌اندازی می‌کند و دیگری در تهران که سپاهان به مصاف پرسپولیس می‌رود.

برگزاری هر دو دیدار در یک روز، چهارشنبه بزرگی را رقم زده و با توجه به حساسیت موجود در جدول رده‌بندی، اهمیت این دیدار‌ها را اگر از دربی بیشتر نکند، دست‌کمی از آن هم ندارد. این دو بازی با توجه به حضور تماشاگرانی که برای گرم‌شدن میدان پا به ورزشگاه می‌گذارند، ویترین مناسبی برای تبلیغ این رشته ورزشی در ایران است. البته که با توجه به رشد فضای مجازی، چنین ویترینی بیش از گذشته در عرصه بین‌المللی معرفی شده، ولی فرصت بی‌نظیری بود که بتوان از کنار آن بیشترین بهره را برای معرفی چهره دیگری از ایران برد.

قبل از ادامه مبحث همین ابتدا باید تکلیف را مشخص کرد که چنین روایتی با علم و آگاهی از این موضوع پیاده می‌شود که فوتبال مثل قبلا دغدغه کوچه و بازار نیست. درست در روز‌هایی که سفره‌ها کوچک‌تر شده‌اند، خیلی نیاز به دلِ خوشی است تا برای بازی‌های لیگ برتر، مثل سابق سرودستی شکسته شود. با علم به این موضوع، ولی بازهم می‌شد از این فرصت، استفاده درخوری کرد به شرط آنکه تلویزیون، این مدلی نبود.

این مدلی بودن تلویزیون در چند مورد خلاصه می‌شود؛ اول و مهم‌ترین آن‌ها انحصارطلبی است. صداوسیما سال‌های زیادی است که اجازه تأسیس و رشد شبکه‌های خصوصی را نمی‌دهد و همه چیز باید تحت سیطره‌اش قرار بگیرد. حتی اگر قرار به فعالیت بر بستر اینترنت هم باشد، باز باید این نهاد نیمچه چراغ سبزی نشان دهد. ناگفته پیداست که چنین نگاهی، روایت را یک‌سویه و رفته‌رفته مخاطب را دلسرد می‌کند. نگاه تکراری به وقایع با چهره‌های برمدار مانده، اجازه ذوق‌زدگی از مخاطب را می‌گیرد.

پیامد اصلی آن، ریزش مخاطب است. اتفاقی که چندسالی است رخ داده و به گواه آمار همین نهاد و البته اظهارات مسئولان رده‌بالایش، برنامه‌ها دیگر مخاطب چندانی ندارند. تمام مواردی که در بالا گفته شد، شامل برنامه‌های ورزشی می‌شوند. انحصار در این مورد تأثیرش را گذاشته و مخاطب مثل سابق استقبالی از آن ندارد. تازه برای فوتبال، خاصه از نوع پخش زنده‌اش، شرایط برای تلویزیون بهتر است و همچنان در زمره برنامه‌های پربیننده‌اش محسوب می‌شود.

ناگفته پیداست که این پربیننده‌بودن در مقایسه با سایر برنامه‌های کنونی است وگرنه کیست که نداند آمار در مقایسه با گذشته در همین بخش هم چنگی به دل نمی‌زند.

پس دومین مدل تلویزیون که در چنین روز مهمی برای فوتبال می‌توانست بهتر باشد، ولی نیست، ریزش مخاطبش به‌واسطه رانده‌شدن اکثر متخصصان و سپردن امور به دست آن‌هایی است که آمار نشان داد، صلاحیت چندانی برای تولید محتوای جذاب و البته مخاطب‌پسند ندارند.

غلبه نگاه پولی بر کیفیت هم دیگر مدل تلویزیون است که مخاطب فوتبالی را در چنین روزی آزار می‌دهد؛ پخش آگهی‌های بازرگانی تا یک ثانیه مانده به شروع بازی و زیرنویس‌های ناتمام در طول ۹۰ و چند دقیقه هم نشان می‌دهد که تلویزیون از پخش فوتبال، به دنبال بهره مالی است. افزایش درخور نرخ‌های آگهی در زمان پخش دیدار‌های مهم هم مهر تأییدی بر این ماجرا است. این موارد بخشی از تلاش برای انحصارطلبی تلویزیون در چنین رویداد‌هایی را توجیه می‌کند؛ هرچند تمامی اتفاقات را شامل نمی‌شود. حالا دیگر، سخن‌گفتن از این بحث که‌ای کاش این نهاد کمی با همین فوتبال که از ثانیه به ثانیه‌اش درآمدزایی می‌کند با روی خوش تا می‌کرد و دستی در جیب می‌کرد تا باشگاه‌های تا بن گرفتار بدهی را نجات دهد، امری آرمان‌گرایانه به نظر می‌رسد.

اصولا، اما در دنیایی بهتر، در چنین چهارشنبه‌هایی که مردم هم دل و دماغی برای پیگیری بازی‌های فوتبال داشته باشند، فضا برای رقابت آزاد باز است تا هر شبکه تلویزیونی که خدمت و کیفیت بهتری در پخش و تولید محتوا دارد، بتواند میهمان خانه‌های مخاطب شود. هرچند شاید مخاطب هم مجبور شود اندکی پول برای تماشای این زیبایی بپردازد، ولی آن‌وقت دیگر خیالش راحت است که نقد و نگاه یک‌طرفه‌ای به او خورانده نمی‌شود و قرار نیست با دیدن لحظه به لحظه برمدارماندگان، با آگهی‌های ریزودرشت، زیرنویس‌ها و تبلیغات عجیب و غریب که به میانه میدان هم کشیده شده و تولید محتوایی که فاقد جذابیت و کیفیت است، لذت تماشای یک بازی فوتبال از او سلب شود.